De B in Atelje B
Ik was er van overtuigd dat ik een stukje moest schrijven over mezelf, Birgit, het gezicht achter Ateljé B. Nu ik er aan begin weet ik niet direct wat te vertellen. Er valt zoveel te vertellen en toch eigenlijk ook niet. Want mijn leven is niet specialer als dat van jou denk ik. Het tegendeel is misschien wel waar. Maar ik zal toch een poging doen.
“Jep ik krijg binnenkort een “nieuwe voordeur”
zoals ze dat hier zeggen.”
Ik ben geboren op een zonnige dag, zo’n kleine 30 jaar geleden, 28 mei om precies te zijn. Jep ik krijg binnenkort een “nieuwe voordeur” zoals ze dat hier zeggen. Zit ik daar iets mee in? Nee, eigenlijk totaal niet. Voor mij maar een cijfer, alhoewel ik het jammer vind dat ik het hoogstwaarschijnlijk niet zo uitbundig zal kunnen vieren als ik gehoopt had. We all know why..
Als ik mijn ouders mag geloven was ik een braaf en gelukkig kind. Eens ik kon babbelen stond mijn tetter niet meer stil. Knutselen, tekenen, en mijn barbiepoppen voorzien van de meest creatieve kapsels waren mijn dagdagelijkse bezigheden. Op school was ik een brave en voorbeeldige leerling. Buiten die ene toets wiskunde die ik ooit zelf handtekende omdat ik gebuisd was. Bij mijn rapport afhaling kwam mijn mama dan ook uit de lucht gevallen toen ze mijn buis zag. Mijn lerares was even verrast bij het zien van mijn mama haar reactie, want die toets was toch getekend. Woeps..
Zoals je misschien al gelezen hebt in mijn vorige blog volgde ik in mijn eerste jaar middelbaar onderwijs de richting latijn en in het tweede jaar moderne wetenschappen. Bij beide prima resultaten, maar dat was het dan ook. Verdere interesse was 0. Mijn vrije tijd bracht ik door bij de KLJ, waar ik al lid was sinds mijn 6 jaar, en met mijn vrienden. Andere hobby’s had ik niet. Sporten is namelijk niet aan mij besteed. Als je als voorlaatste eindigt op je clubtoernooi omdat de laatste afwezig was, dan zegt dat meer dan genoeg over je sportieve kunnen. Not my cup of tea. Hoogtepunt van deze twee jaar? Ik leerde mijn man kennen. Twee pubers en wat kalverliefde. 16 jaar later, still strong!
Na deze twee jaar volgde mijn opleidingen schoonheidszorgen en kapper met als kers op de taart mijn specialisaties allround make-upartiest en grimeur. Vooral in dat laatste herontdekte ik mijn creatieve kant en kon ik deze de vrije loop laten. Twee zalige jaren waren dat! Deels door mijn opleiding, maar ook door mijn kotleven in Antwerpen. Letterlijk een kot vol Limburgers zorgde ervoor dat ik me snel thuis voelde in ’t stad. Ondertussen zijn we 10 jaar later en heb ik er twee geweldige madammen aan overgehouden. Vriendinnen voor het leven! En Antwerpen, dat is nog steeds een beetje thuiskomen de sporadische keren dat ik er geraak.
Hoe schoon het leven ook was in ’t stad, Limburg riep. Want daar wachtte mijn lief met wie ik ondertussen al een achttal jaar samen was. Terug thuis zitten na twee jaar op kot gezeten te hebben, niet simpel! Als je zelf op kot hebt gezeten weet je waarschijnlijk wel wat ik bedoel. Nauwelijks twee weken thuis vertrok ik alweer. Niet omdat ik het niet goed had thuis, maar gewoon omdat ik op eigen benen wilde staan en wilde samenwonen. De twee volgende jaren huurden we een piepklein appartementje. Intussen had ik een job als sales account bij Kryolan Belgium. Een jaar later gaf ik deze op om zelfstandig te worden, gewoon van de ene op de andere dag.
Ik startte YouniQue in de omgebouwde garage van mijn ouders. Een salon in een ‘echt boerengat’ gespecialiseerd in nagels & make-up. Hoe dat verlopen is lees je in mijn eerste blog “De A van Ateljé B”. Maar na twee jaar begon dat kleine appartementje toch wel echt heel klein te worden. Een kleine zoektocht later tekenden we als 22 & 23 jarigen voor ons huis. Geen evidentie zo jong en al zeker niet als je net een half jaartje zelfstandig bent, but I made it. Acht maanden bouwen en inrichten later verhuisden we naar Bree. Waar we ondertussen al 5 jaar wonen. Intussen zijn we getrouwd, evolueerde mijn salon van een omgebouwde garage naar een full option salon in het centrum van Bree én werden we trotse ouders van ons zoontje Sepp.
Wat is het leven toch schoon (als er geen corona is terwijl je een niet-medisch contactberoep hebt)… Buiten bezig zijn met mijn creatieve uitspattingen hou ik ervan om af te spreken met vrienden. Door Corona heb ik ontdekt dat mijn sociale contacten me heel kostbaar zijn. Ik ben zo’n bofkont die zich gelukkig mag prijzen met 6 toppers van vriendinnen die al meer dan 10 jaar meegaan in mijn leven. Eten & drinken staat centraal in die vriendinnenkring, maar hey wie houdt er nu niet van een lekker hapje en drankje op tijd en stond.. Genieten van de kleine dingen, vriendschap, lekker eten & snoeperij, de eerste zonnestralen, ons klein spookje,… That’s what I like. Als je daarbij nog eens kan doen wat je graag doet om de kost te verdienen, dan mag ne mens niet klagen vind ik.
En toch, wringt het daar af en toe een beetje. Want ik wil meer. Meer uit het leven halen, meer uit mijn job halen én meer uit mijn vrije tijd halen. Hoe? Dat weet ik voor het moment even niet, die shitty corona stroeit roet in het eten. Ik wil vooruit en kan niet vooruit en dat steekt. Daar kan ik moeilijk mee om. Als je altijd maar vooruit wil, wil groeien en daar wordt ineens een stokje voor gestoken dan is dat botweg gewoon even kl*te. Chapeau voor de ondernemers die direct konden schakelen. Ik heb het hier even heel moeilijk mee gehad & met momenten nog steeds. Hoe je het ook draait of keert Corona heeft me inzichten gegeven. En met die inzichten wil ik aan de slag. Alleen weet ik nog niet 100% hoe en wat. Maar dat komt nog wel.. Want daarvoor kreeg ik meer dan genoeg tijd in lockdown 3. Mijn molentje draait overuren. Een mindere eigenschap vind ik van mezelf, want dat ‘UIT-knopje’ daarvoor heb ik jammer genoeg nog niet gevonden. Intussen ga ik verder met de eeuwige student uit te hangen. Ik heb me namelijk ingeschreven voor niet één, niet twee, maar vier opleidingen! Dus meer dan werk genoeg voor deze creatieve ziel die nog wat andere side projectjes in haar achterhoofd heeft. En ook die projectjes hebben ondertussen stilaan vorm gekregen. So stay tuned zou ik zeggen…
To be continued.